اکوایران: توافق اخیر ارمنستان و جمهوری آذربایجان با میانجی‌گری ترامپ، در واقع همان کریدور زنگزور می‌تواند پیامدهای ژئوپلیتیکی و امنیتی مهمی برای ایران به‌دنبال داشته باشد.
به گزارش اکوایران، پرونده کریدور زنگزور و توافق اخیر ارمنستان و جمهوری آذربایجان با میانجی‌گری دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، یکی از مهم‌ترین تحولات ژئوپلیتیکی قفقاز جنوبی در روزهای اخیر است. این توافق از نگاه بسیاری از ناظران نه‌تنها بعد اقتصادی و ترانزیتی دارد، بلکه دروازه‌ای برای نفوذ بیشتر ایالات متحده و ناتو به منطقه محسوب می‌شود.
یکی از مهم‌ترین موارد این توافق‌نامه، ایجاد کریدور ادعایی «زنگزور» یا آن‌گونه که در توافق آمده، «مسیر ترامپ» است که برای صلح و شکوفایی بین‌المللی (TRIPP) به مدت ۹۹ سال در اختیار ایالات متحده آمریکا خواهد بود. این مسیر آذربایجان را از طریق خاک ارمنستان به منطقه خودمختار نخجوان و از آن طریق به ترکیه و اروپا متصل می‌کند.
جمهوری اسلامی ایران همواره مخالفت قاطع خود را با ایجاد چنین کریدوری که تمامیت ارضی کشورهای منطقه و همچنین مسدود شدن مسیرها را به دنبال داشته باشد، اعلام کرده است.
ایران، روسیه و عبور آمریکا از کریدور زنگزور؛ بازی گلادیاتورها در قفقاز
اکوایران: توافق اخیر ارمنستان و جمهوری آذربایجان با میانجی‌گری دونالد ترامپ که شامل ایجاد گذرگاه موسوم به «مسیر ترامپ» می‌شود، واکنش‌های گسترده‌ای در منطقه برانگیخته است. این توافق که واشنگتن آن را «گامی مهم برای صلح» توصیف کرده، از سوی وزارت امور خارجه اقدامی همراه با «نگرانی نسبت به مداخله خارجی» ارزیابی شده است. محسن پاک‌آئین، دیپلمات پیشین این سند را فاقد ارزش حقوقی و صرفاً یک «نمایش تبلیغاتی» برای ترامپ دانسته و هشدار داده است که این روند می‌تواند قفقاز را به صحنه مناقشه‌ای تازه بدل کند.
شعیب بهمن، کارشناس مسائل بین‌الملل در گفت‌وگو با اکوایران به بررسی ابعاد این توافق و جایگاه ایران در تحولات اخیر پرداخته است.
شعیب بهمن درباره اهمیت توافق اخیر میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان با میانجی‌گری ترامپ گفت: «مسیری که در این توافق از آن به عنوان مسیر ترامپ یاد می‌شود، همان کریدور زنگزور است و ماهیت و اهدافی که دنبال می‌کند هیچ تفاوتی با اهداف دالان زنگزور ندارد؛ تغییرات ژئوپولتیکی اقتصادی و امنیتی برای ایران و توسعه نفوذ ناتو در شرق همچنان از محورهای اصلی تحولات است و هیچ تغییری در این روند حاصل نشده است. در چنین شرایطی، ایران باید هوشیارانه به تحولات بنگرد و متوجه اهداف پشت پرده رویدادها باشد.
او با اشاره به بیانیه اخیر وزارت امور خارجه ایران افزود: این بیانیه واکنشی ضعیف به تحولات منطقه بود؛ رویکردی که نه با وزن تاریخی، تمدنی و فرهنگی ایران در منطقه قفقاز همخوانی داشت و نه با خطوط قرمز ترسیم شده سیاست خارجی کشور در این منطقه.
به گفته بهمن، هرچند ایران از برقراری صلح به درستی استقبال کرد اما این حمایت نباید شامل پروژه‌هایی شود که آمریکا، ناتو، اسرائیل و کشورهای غربی در حال هدایت آن هستند. از آنجایی که واشنگتن میدان‌دار اصلی تیم توافق بود، ایران باید به صورت مجزا نسبت به آن نیز واکنش نشان می‌داد.
او تاکید کرد که استقبال از صلح در منطقه قفقاز متفاوت با حضور آمریکا در منطقه برای دستیابی به آن است؛ چون ایالات متحده در این زمنیه تنها نیست و مجموعه اسرائیل و ناتو نیز پشت آنها هستند.
این کارشناس مسائل بین‌الملل یکی از اهداف اصلی این توافق را نمایشی سیاسی و تبلیغاتی برای ترامپ دانست تا راه دریافت جایزه صلح نوبل را هموار کند و تأکید کرد: البته که ترامپ در تلاش است خودش را حلال مناقشات بنامد تا به آرزوی خودش -رسیدن به جایزه نوبل- برسد، اما نباید ساده‌انگارانه این روند را کوچک شمرد. این سند که به امضای روسای جمهوری ارمنستان و آذربایجان نیز رسیده، در تعاملات آینده 2 کشور مورد استناد قرار خواهد گرفت و بستری برای حضور بلندمدت آمریکا در منطقه فراهم می‌کند. کوچک‌انگاری این توافق اشتباهی راهبردی و ناشی از درک نادرست مناسبات است.
کریدور ترامپ به ضرر کیست؟
رئیس‌جمهوری آمریکا بر این ادعا است، صلح را به آذربایجان و ارمنستان برده است. در این ویدیو به توافق جدید میان آمریکا با 2 کشور و اهمیت آن پرداخته شده است.