پاسخ به یک سوال آزاردهنده
                                                            
                        مهدی حاجیوند *                      
فوتبال امروز دیگر فقط با تعداد جامها سنجیده نمیشود؛ برند باشگاه، درآمدزایی و حضور در بازارهای جدید هم به همان اندازه اهمیت پیدا کردهاند. در این میان، واسطهها یا شرکتهای بازاریابی ورزشی نقش کلیدی دارند. آنها تنها برگزارکننده بازیهای دوستانه یا تورنمنتها نیستند، بلکه برند باشگاهها را جهانی میکنند، تبلیغات میفروشند، حق پخش و اسپانسرینگ را مدیریت میکنند و حتی ریسک برگزاری رویدادها را به عهده میگیرند. نمونههای موفق جهانی مثل تور تابستانی لیگ برتر انگلیس در آمریکا یا ICC نشان میدهند که حضور واسطهها چقدر میتواند فوتبال را توسعه دهد.
                                      
اما در ایران شرایط فرق دارد. در دهههای ۸۰ و اوایل ۹۰، گاهوبیگاه تورنمنتهایی با حضور تیمهای خارجی برگزار میشد؛ از جام دوستی تهران تا تورنمنتهای چهارجانبه. امروز اما خبری از آنها نیست. دلیل اصلی؟ نبود واسطههای حرفهای، ضعف ساختار بازاریابی و نداشتن راهبرد اقتصادی در فدراسیون و باشگاهها.
زیرساخت بینالمللیسازی فوتبال ضعیف است، برند باشگاهها جذابیت تجاری کافی ندارد و فدراسیون بیشتر نقش ناظر پرریسک را بازی میکند تا شریک تجاری مطمئن. تجربه جهانی نشان میدهد بدون واسطههای حرفهای، فوتبال رشد نمیکند. تشکیل شرکتهای بازاریابی ورزشی، توانمندسازی آژانسهای داخلی و تدوین برنامه کلان بازاریابی ورزشی میتواند دوباره ایران را به نقشه تورنمنتهای منطقهای برگرداند. در فوتبال مدرن، واسطه دیگر فقط یک نفر با کیف پول پر نیست؛ بلکه یک ساختار استراتژیک و چندبعدی است که میتواند اقتصاد باشگاهها و حتی کشور را متحول کند.
اگر فوتبال ایران میخواهد از بنبست درآمدزایی خارج شود، باید مدلهای سنتی را کنار بگذارد و بازطراحی نقش واسطهها را در کل اکوسیستم بازاریابی ورزشی جدی بگیرد. این البته غیر از تکلیف بسیار مهم تقویت زیرساختها و ایجاد شرایط لازم برای میزبانی از تورنمنتهای بزرگ است. شما بدون ورزشگاه و محل تمرین و محل اقامت مناسب، حتما برای میزبانی از تورنمنتهای پر مهمان به مشکل خواهید خورد.
* کارشناس اقتصاد ورزش
 
								
 
                             
                            