پژوهشگران برای ساخت سیمان مورد نظر خود، ابتدا گلوله‌های کوچکی از مواد معدنی رایج مانند سنگ آهک و گچ تولید می‌کنند. این گلوله‌ها به پودر تبدیل و با آب مخلوط می‌شوند، سپس در قالب سیلیکونی که پوشیده از سوراخ‌های کوچک است، ریخته می‌شوند. حباب‌های هوا که از این سوراخ‌ها عبور می‌کنند، فرو رفتگی‌های کوچکی روی سطح سیمان ایجاد می‌کنند که بلورهای بازتابنده اترینگیت (نوعی کانی که محصول هیدراسیون سیمان در حضور هیدروکسید کلسیم است) می‌توانند در آن رشد کنند، درحالی‌که ژل غنی از آلومینیوم در سیمان سخت‌شده اجازه می‌دهد نورفروسرخ از ماده بگذرد.
بیشتر بخوانید
دو می‌گوید فرآیند توصیف‌شده به راحتی قابل گسترش است و سیمان تولید شده ۵ دلار به ازای هر تن ارزان‌تر از سیمان پرتلند معمولی است، زیرا می‌توان آن را در دماهای پایین‌تر تولید کرد. او و تیمش آزمایش کردند که سیمانشان چگونه روی یک سقف گرم در پردیس دانشگاه پردو خنک می‌ماند و دریافتند که دمای سطح آن ۵٫۴ درجه سانتی‌گراد کمتر از هوا و ۲۶ درجه سانتی‌گراد کمتر از سیمان پرتلند بود.
اسکار بروس از کالج دانشگاهی لندن می‌گوید: «این ماده‌ای مفید است. شما ظرفیت بازتاب را افزایش می‌دهید و همچنین انتشار گرما را بیشتر می‌کنید، بنابراین هرچقدر انرژی که به ماده منتقل یا جذب می‌شود، به طور مؤثر دوباره منتشر می‌شود.»
بااین‌حال، بروس تأکید می‌کند که فقط اندازه‌گیری دمای سطح ماده، عملکرد آن را در دنیای واقعی نشان نمی‌دهد و باید آزمایش‌های بیشتری انجام شود. او می‌گوید: «اینکه سطح ۵ درجه سانتی‌گراد خنک‌تر باشد، به معنای آن نیست که دمای هوا در اطراف آن نیز ۵ درجه کمتر خواهد بود. اثر آن در مقیاس محلی ممکن است بسیار محدود باشد.»
پژوهش در ژونال Science Advances منتشر شده است.
