در دو قرن گذشته، واژه‌هایی که انسان‌ها برای بیان ارتباط خود با طبیعت استفاده می‌کردند، کاهش چشمگیری یافته‌اند. بسیاری از کلمات طبیعی از زبان انسان‌ها محو شده‌اند؛ این روند نشان می‌دهد فاصله ما با جهان غیرانسانی روزبه‌روز بیشتر می‌شود. صنعتی‌سازی، شهرنشینی و زندگی مدرن باعث شده انسان‌ها کمتر به محیط اطراف خود توجه کنند و حتی زبان که یکی از دقیق‌ترین آینه‌های فرهنگ و تجربه انسان است، دیگر از طبیعت سخن نگوید.
به‌گزارش ساینس‌آلرت، مطالعه‌ای تازه از مایلز ریچاردسون، روانشناس در دانشگاه دربی بریتانیا، نشان می‌دهد حتی واژه‌هایی که برای بیان ارتباط انسان با طبیعت استفاده می‌شوند، در حال کاهش هستند. برای بررسی این ارتباط در طول زمان، پایگاه داده‌های گوگل بوکس ان‌گرام ویور از کتاب‌های مربوط به دوره‌ی بین سال‌های ۱۸۰۰ تا ۲۰۱۹ تحلیل شد و فراوانی استفاده از ۲۸ واژه‌ی مرتبط با طبیعت، مانند رودخانه، چمنزار، منقار، ساحل و شاخه، مورد ارزیابی قرار گرفت.
ارتباط انسان با طبیعت طی دو قرن گذشته بیش از ۶۰ درصد کاهش یافته است
ریچاردسون از به‌کارگیری نام گونه‌ها خودداری کرد، زیرا این نام‌ها بیشتر جنبه‌ی فنی و غیرشخصی دارند و تحت‌تأثیر عوامل بیرونی، مانند تغییر جمعیت حیات‌وحش و یا افزایش راهنماهای شناسایی قرار می‌گیرند. بررسی‌ها نشان داد که استفاده از واژه‌های طبیعت حدود ۶۰ درصد کاهش یافته است، به‌ویژه از سال ۱۸۵۰ که صنعتی‌سازی و شهرنشینی رشد فزاینده‌ای داشتند.
تحلیل تازه محدودیت‌هایی نیز دارد؛ سوگیری می‌تواند ناشی از انتخاب متون موجود در مجموعه داده‌ی گوگل یا انتخاب واژه‌های نماینده‌ی طبیعت باشد، مانند حذف واژه‌های مرزی مانند «محصولات کشاورزی» یا «باغ» که طبیعت را با زندگی انسان پیوند می‌دهند.
نتایج به‌دست‌آمده با پژوهش‌های پیشین نیز همخوانی دارد. پژوهشگران مدرسه‌ی کسب‌وکار لندن در تحلیل سال ۲۰۱۷ بر کتاب‌های داستانی، اشعار و فیلم‌ها، به نتایج مشابهی دست یافتند.
بیشتر بخوانید
داده‌های کتاب‌ها با مدلی کامپیوتری نیز که برای شبیه‌سازی کاهش ارتباط انسان با طبیعت از ۱۸۰۰ تا ۲۰۲۰ ساخته شده بود، همبستگی نزدیکی نشان داد. مدل شبیه‌سازی تعامل انسان و طبیعت، با خطای کمتر از ۵ درصد، کاهش واقعی استفاده از واژه‌های طبیعت را بازتولید کرد. تطابق چشمگیر مدل با داده‌ها، با وجود فقدان قطعیت، نشان می‌دهد شبیه‌سازی احتمالاً نزدیک به حقیقت است.
در نهایت، شبیه‌سازی نیز نتیجه گرفت ارتباط انسان با طبیعت طی دو قرن گذشته بیش از ۶۰ درصد کاهش یافته است که عمدتاً به دلیل شکاف میان نسل‌ها رخ داده و البته، اهمیت انتقال ارتباط انسان با طبیعت به کودکان را نیز آشکار می‌سازد؛ زیرا با افزایش شهرنشینی و تخریب محیط‌زیست، ارتباط کودکان با طبیعت بسیار دشوار شده است.
به‌گفته‌ی ریچاردسون، ارتباط با طبیعت اکنون به‌عنوان عامل اصلی بحران زیست‌محیطی شناخته می‌شود و برای سلامت روان انسان نیز حیاتی است. حفظ این ارتباط، رفاه انسان و طبیعت را به هم پیوند می‌دهد.
پژوهش در مجله زمین منتشر شده است.
