به بهانه درخشش حسین‌زاده؛ به هر قیمتی لژیونر نشوید
دنیای اقتصاد :
بدون تردید یکی از مهم‌ترین ستارگان لیگ بیست‌وچهارم فوتبال ایران امیرحسین حسین‌زاده بود؛ مهاجم تراکتور که با به ثمر رساندن ۱۴ گل عنوان آقای گلی این دوره از مسابقات را به دست آورد و البته ۶ پاس گل هم ارسال کرد تا به عنوان یک مهره «بازی درآر» نقش مهمی در قهرمانی تراکتور داشته باشد. حسین‌زاده همچنین در لیگ قهرمانان آسیا، سطح دوم هم ۸ گل و ۲ پاس گل ثبت کرد تا شاید بهترین بازیکن فصل تراکتور بوده باشد.
ارزش‌های فنی این بازیکن ۲۴ ساله کاملا روشن است و آمار و ارقام همه‌چیز را نشان می‌دهد. او سه فصل پیش در استقلال به سطح اول فوتبال ایران معرفی شد و با درخشش چشمگیر، به قهرمانی تیم فرهاد مجیدی کمک کرد. چیزی که الان می‌خواهیم در موردش بنویسیم، اما یک نکته دیگر است؛ اینکه حسین‌زاده در فاصله حضور بین استقلال و تراکتور کجا بود؟ اصلا یادتان می‌آید؟ اجازه بدهید کمک‌تان کنیم؛ این بازیکن در بلژیک برای شارلروا توپ می‌زد و البته موفق به خلق هیچ خاطره خاصی هم نشد.
بارها نوشته‌ایم حضور در فوتبال اروپا و لژیونر شدن خیلی هم اتفاق مثبت و خوشایندی است، مشروط بر اینکه هدف فقط مهر شدن پاسپورت و خروج از مرزهای کشور نباشد. در حقیقت استعدادهای فوتبال ایران باید جایی را برای کوچ انتخاب کنند که ولو در بلندمدت چیزی به ارزش‌شان اضافه کند و معدل‌شان بالا برود، وگرنه صرف عضویت در یک تیم خارجی در یک کشور خارجی واقعا به سود بسیاری از بازیکنان ما نیست. همین حسین‌زاده در استقلال درخشید، به سرعت چشم‌ها را به خودش خیره کرد و پیشنهاد اروپایی هم به دست آورد، اما آنجا با آمار ۲۳ بازی و فقط ۲ گل زده، توفیق چندانی نداشت. شاید حتی اگر پنج برابر این هم گل می‌زد باز دیده نمی‌شد؛ چنان که مثلا سعید سحرخیزان در لیگ مهجور و تحریم‌شده روسیه ۷ گل برای اورنبورگ زد، اما بی‌آنکه حتی دیده شود، تیمش به دسته پایین‌تر سقوط کرد.
از این مثال‌ها، زیاد می‌شود زد. ره‌آورد ترانسفر شدن امثال پیام نیازمند و شهریار مغانلو به لیگ پرتغال چه بود، غیر از اینکه باشگاه‌های ایرانی ناچار شدند برای بازگرداندن آنها کلی پول رضایت‌نامه بدهند؟ آنها بازیکنان ما را مثلا ۱۰ تومان می‌خریدند و بعد از نیمکت‌نشینی و افت کیفیت، صد تومان به خودمان می‌فروختند! همین علی علیپور که این فصل تا مرز آقای گلی در لیگ برتر پیش رفت، چند سال در پرتغال عمرش را هدر داد و چند ماه هم طول کشید تا به سطح سابق برگردد. همین الان صادق محرمی کجاست؟ او به عنوان یکی از مستعدترین مدافعان کناری فوتبال ایران بلافاصله پس از درخشش در پرسپولیس راهی دیناموزاگرب کرواسی شد و الان سال‌هاست که خارج از میدان دید، به تناوب برای این تیم بازی می‌کند و واقعا اتفاق بزرگی برایش رخ نداده.
بله؛ ما هم طرفدار رنج کشیدن و بزرگ فکر کردن بازیکنان هستیم؛ اینکه راهی فرنگستان شوند و بخت خودشان را برای رشد بیازمایند، اما نه با هر کیفیتی و نه به هر تیمی با هر شرایط. حقیقتا سطح و سقف بعضی بازیکنان در حد همین لیگ خودمان است؛ جایی که می‌توانند کارآیی و جلوه بیشتری داشته باشند و شکر خدا با ریخت‌وپاش‌های وحشتناک این سال‌ها، حتی پول بیشتری هم نسبت به تیم‌های درجه دو و سه روسیه و پرتغال و بلژیک به دست بیاورند! کاش یکی مزیت بازی در تیمی مثل اورنبورگ روسیه را توضیح بدهید…