تصمیمات سخت
بعضی بازیکنان پرسپولیس در این فصل به اندازه کافی موثر نبودند، اما خاطرات خوبی برای سرخ‌پوشان ساخته‌اند که شاید همین مساله دل کندن از آنها را دشوار کند.
الکسیس گوندوز: یک انسان باشخصیت و بی‌حاشیه، گلری که صدش را برای تیم در زمین می‌گذارد و تعصب از تمام رفتارهایش پیداست، مهارت‌هایی هم به ویژه در بخش مهار توپ‌های نزدیک و تک به تک دارد، اما حالا دیگر همه فهمیده‌اند دو ضرب‌گیر است و بدتر اینکه روی توپ‌های هوایی ضعف دارد. احساس می‌گوید او بماند و منطق می‌گوید پرسپولیس گلر کامل‌تری لازم دارد. انتخاب سخت، اصلا یعنی همین.
سروش رفیعی: منتقدانش به‌طور مستمر افزایش پیدا کرده‌اند. اگرچه در نیم‌فصل دوم نمایش‌های بهتری داشته، اما به هر حال 35 ساله است و همین مساله، تمدید قرارداد با او را دشوار می‌کند. مساله سروش فقط هم فنی نیست و شایعات جسته و گریخته‌ای در مورد نقش‌آفرینی کلی‌ترش در معادلات باشگاه به گوش می‌رسد که به تازگی در تلویزیون به‌طور مفصل در مورد آن توضیح داد. اگر گوشه‌ای از این شایعات هم درست باشد، نمره منفی بزرگی برای رفیعی محسوب خواهد شد.
وحید امیری: بازیکن بسیار موثری برای پرسپولیس در طول سال‌های گذشته بوده، اما هر چه جلوتر رفته‌ایم، نرخ مصدومیت‌هایش بیشتر شده که ناشی از سن این فوتبالیست 36 ساله هم هست. باز هم احساس می‌گوید او بماند و گاهی به عنوان یار تعویضی به تیم کمک کند، اما منطق می‌گوید با توجه به محدودیت‌های لیست بزرگسالان، حفظ بازیکنی که دو سوم فصل را غایب است، نمی‌تواند توجیهی داشته باشد.
امید عالیشاه: شرایطش کم و بیش شبیه وحید امیری است، هرچند امید سن کمتری دارد و فصل آینده 34 ساله خواهد بود. در مجموع بعید است عالیشاه در لیست مازاد قرار بگیرد، اما حساب کردن روی او به عنوان یک بازیکن فیکس همیشگی هم یک اشتباه بزرگ فنی خواهد بود.
عیسی آل‌کثیر: مهاجم 35 ساله پرسپولیس خاطرات خوبی برای این تیم ساخته، اما نشانه‌های افزایش سن در ساق‌هایش پیداست. ناسازگاری‌هایی هم مخصوصا با مربیان داشته که یک نمره منفی دیگر برایش به حساب می‌آید. از نظر فنی و آماری هم او بدترین فصلش را در پرسپولیس پشت سر می‌گذارد، با 1129 دقیقه بازی و 3 گل که دو تا از آنها را هم به هوادار و مس سونگون لیگ یکی زده است.
تصمیمات آسان
گروهی از بازیکنان هستند که قرار گرفتن احتمالی‌شان در فهرست مازاد آن‌قدرها حساسیت‌برانگیز نخواهد بود و شاید مخالفان اندکی داشته باشد.
ایوب عملود: در تابستان این‌طور به نظر می‌رسید که مدافع راست پیشین تیم ملی مراکش یک خرید عالی برای پرسپولیس است و مشکل جناح راست این تیم را بعد از جدایی دانیال اسماعیلی‌فر حل خواهد کرد. گلزنی ایوب در بازی بزرگ با تراکتور در همان هفته دوم هم به دل هواداران نشست، اما هر چه گذشت، او کم‌اثرتر شد. مصدومیت‌های پیاپی از یکسو و اشتباهاتی که عملود هرازگاهی انجام می‌داد (مثل اخراجش در دیدار با نساجی) حسابی همه را کلافه کرد. ایوب تا کنون 1453 دقیقه برای پرسپولیس بازی کرده و غیر از آن گل، هیچ آورده دیگری برای تیم نداشته است.
مسعود ریگی: هافبک زحمتکشی است که سابقه بازی در سپاهان و استقلال هم در کارنامه‌اش دیده می‌شود. ریگی موافقان و مخالفانی دارد و البته گاهی درخشش‌هایی از او دیده شده، اما بدون تعارف باید گفت آورده این هافبک دفاعی 33 ساله برای پرسپولیس در حد نام این تیم نیست. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات خوان کارلوس گاریدو این بود که برای انتخاب ترکیب مدام باید بین هافبک‌های متوسط پرسپولیس دست به آزمون و خطا می‌زد و مسعود ریگی هم یکی از آنها بود؛ کسی که هرگز نتوانست جایگاهش را در ترکیب اصلی تثبیت کند.
سعید مهری: این هافبک 27 ساله با توجه به دوران حضور ناموفقش در استقلال، از خریدهای تابستانی عجیب پرسپولیس به شمار می‌آمد. مهری البته فاجعه نیست، اما فوتبالش فراز و فرود دارد. گاهی در لحظاتی، حرکاتی کاملا موثر و امیدوارکننده انجام می‌دهد و بعد ناگهان طوری توپ را از دست می‌دهد که همه حیرت می‌کنند. این فاکتور برای یک فوتبالیست خوب نیست و ثبات بازیکن، می‌تواند مربی را بسیار خوشحال‌تر کند. به علاوه باید به کم‌تحرکی مهری هم اشاره کرد. حتی میلاد سرلک را هم می‌توان در زمره خروجی‌های قابل انتظار پرسپولیس دانست، هرچند گفته می‌شود باشگاه درصدد تمدید قرارداد او است.
یاسین سلمانی: اگر گاریدو می‌ماند، احتمالا او را کنار می‌گذاشت. اگر کریم باقری می‌ماند، احتمالا او را کنار می‌گذاشت و اگر اسماعیل کارتال هم بماند، احتمالا او را کنار خواهد گذاشت، همان‌طور که محرم نویدکیا و ژوزه مورایس این بازیکن را کنار گذاشتند. هنوز می‌شود رگه‌هایی از استعداد را در بعضی از لمس توپ‌هایش دید، اما هافبک 23 ساله سرخ‌پوشان کم‌تلاش‌تر از آن است که بتواند مربیان را متقاعد کند. گاهی این‌طور به نظر می‌رسد که سلمانی دوست ندارد فوتبال بازی کند و به زور او را راهی زمین کرده‌اند!
سعید صادقی: بهترین لقب برای او «فراموش‌شده» است. صادقی تنها بازیکنی است که کریم باقری در دوره کوتاه کارش به عنوان سرمربی او را در فهرست مازاد قرار داد. از قضا صادقی مصاحبه‌ای هم علیه کریم انجام داد، اما حالا در دوران کارتال هم سفت و سخت به سکو چسبیده است.
فرشاد احمدزاده: شاید برخی به جنگندگی و توپ‌گیری فرشاد اشاره کنند، اما نسخه فعلی احمدزاده در 33 سالگی، در قواره تیمی که می‌خواهد قهرمان مقتدر ایران و مدعی آسیایی باشد، نیست. او کارش را کرده و جوانی‌اش هم رد شده. فضای افکار عمومی هم به سود این بازیکن نیست و در نتیجه بعید به نظر می‌رسد جدایی‌اش در پایان فصل اتفاق عجیبی تلقی شود.
