نقوش برجسته درگاه‌های کاخ اختصاصی کوروش تصویری از شاه را به همراه چتردار یا مستخدم نشان می‌دهد. لباس شاه از نوع ردای بلند چیندار هخامنشی بوده که دارای دکمه های طلایی است.
به گزارش اکوایران، یکی از بخش‌های با شکوه مجموعه پاسارگاد، کاخ اختصاصی در ۱۳۰۰ متری آرامگاه کوروش است که از یک تالار مرکزی و دو ایوان در شرق و غرب تشکیل شده است. در گوشه‌های شمالی و جنوبی ایوان غربی کاخ، دو اتاق بوده که آثار کمی از آن مانده است. کاربری این کاخ، اقامتگاه و منزل مسکونی کوروش بوده است. نقش برجسته‌های درگاه‌ها تصویری از شاه را به همراه چتردار یا مگس پران یا مستخدم نشان می‌دهد.
ردای بلند چین دار لباس شاه دارای دکمه‌های طلایی بوده است. در گذشته‌های دور این دکمه‌ها از جای خود بیرون آورده شده است. جرز درها از سنگ سیاه است و بر آنها نقوشی بوده که حالا تکه‌هایی از آن باقی مانده است. بخشی از این نقش، شخصیت کوروش را بازگو می‌کند.
درباره این بخش از کاخ اختصاصی کوروش، فرهاد زارعی باستان شناس می‌گوید: کاخ اختصاصی کوروش به شکل H است در سال‌های ۱۳۰۷ تا ۱۳۱۱ هرستفلد و اشمیت از باستان شناسان قدیمی در آن کاوش کرده و شواهد گچ و نقاشی در آن پیدا کردند. در ساخت بنای آرامگاه از چند سنگ استفاده شده است. سنگ‌های درگاه‌ها از سنگ سیاه رسوبی است که هنوز هم معدن آن پیدا نشده است.
وی با بیان اینکه بیشتر درگاه‌های پاسارگاد منقوش هستند می‌گوید: نقش شاه و مگس پران یا حیوانات اساطیری یا اولین هدیه بران را در اینجا می‌توان دید. کوروش روی شرابه‌های لباس این نقش برجسته خود را معرفی کرده است سوراخ‌هایی روی لباس شاه مشاهده می‌کنید که با ورقه‌های طلا و گل میخ‌هایی مثل الماس و زمرد تزئین شده بوده اما طی سال‌های دور برداشته شده‌اند.
درباره اقدامات مرمتی انجام شده در این بخش هم، محمد حسینی گورجی کارشناس مرمت اشیا فرهنگی و تاریخی می‌گوید: در این کاخ مثل بقیه مجموعه پاسارگاد در دوره پهلوی دکتر سامی که اولین گروه را برای ساماندهی و مرمت به اینجا آورد، سیمان استفاده شده است چون در آن دوره تنها متریالی بوده که استفاده می‌شد. اگر همین نقش‌ها نیز مرمت نشده بود، ما الان از این نقوش چیزی نداشتیم.
وی ادامه می‌دهد: برای اینکه استحکامی به این سنگ‌ها بدهند، سنگ‌ها را سوراخ کرده و مفتول‌های آهنی گذاشته و مفتول‌ها را در سیمان بست داده‌اند به همین دلیل جداکردن سیمان‌ها امکان ناپذیر است. بعد از کار پاکسازی انجام شده، یک لایه از سیمان‌ها را در درگاه تراشیدیم و روی آن را با ملات آهکی پوشاندیم تا از لحاظ رنگ و بافت به اثر نزدیک شویم.
وی می‌گوید: آفتاب روزانه از طریق سیمان به سنگ آسیب می‌زد و ترک‌های که می‌بینید ناشی از فشاری است که به سنگ وارد می‌کرد بنابراین سایه بان گذاشتیم که پوشش آن، سایه کامل ایجاد نکند و بخشی از دمای محیط را رد کند بنابراین به استفاده از ورقه‌های پلی کربنات رسیدیم.
مهر نوشت، حسینی می‌گوید که یک سال طول کشیده تا متریال موجود شناسایی شود و از ۱۳ مدل آهک وارداتی تنها یک مدل به آنها در مرمت این سنگ‌ها کمک کرده که آن هم تا ۵ سال دوام دارد. پس هر ساله کف اینجا را در فصل‌های بهار و پاییز جمع آوری می‌کنیم و ملات های جدید می زنیم.
