گالاپ می‌گوید: «خمیازه یک کشش گسترده است که در جمجمه متمرکز می‌شود و عملکرد آن افزایش جریان خون به مغز است. این کار باعث می‌شود همزمان با واردشدن خون شریانی تازه، جریان وریدی دفع شود و این امر احتمالاً نقش مهمی در برانگیختگی و تغییر حالت‌های رفتاری در گونه‌های مختلف دارد.»
بیشتر بخوانید:
به همین دلیل است که خمیازه در فرهنگ انسانی بدنام شده است؛ وقتی خمیازه می‌کشید، ممکن است متهم به بی‌حوصلگی یا بی‌ادبی شوید. این مسئله واقعاً طنزآمیز به‌نظر می‌آید؛ زیرا علم خمیازه به ما می‌گوید که در واقع خمیازه‌کشیدن نشانه تلاش شما برای تمرکز و توجه بیشتر است.
خوشبختانه باقی حیوانات می‌توانند بدون ترس از سرزنش آزادانه خمیازه بکشند و دلیل این رفتار در گروه‌های متنوعی از حیوانات، موضوعی جالب و سوژه‌ی تحقیقات گسترده است. گالاپ توضیح می‌دهد:
رفتار شبیه خمیازه که در ماهی‌ها و حتی پستانداران دریایی مشاهده می‌شود، بسیار شبیه خمیازه در مهره‌داران زمینی است. خمیازه الگوی رفتاری بسیار ثابت و قابل پیش‌بینی دارد که آن را برای مطالعه در حیوانات غیرانسانی جذاب می‌کند. تحقیقات زیادی اهمیت عملکردی خمیازه را بررسی کرده‌اند. حفظ این رفتار در گونه‌های متنوع نشان می‌دهد که یک عملکرد سازگارانه دارد و این عملکرد احتمالاً افزایش جریان خون به مغز و ارتقای هوشیاری و گذار از حالت بی‌تحرکی به فعالیت و بالعکس است.
یکی دیگر از پدیده‌های جالب که گالاپ بررسی کرده، خمیازه واگیردار است، جایی که یک فرد عملاً خمیازه دیگری را می‌گیرد این فرآیند می‌تواند انسان به انسان یا انسان به حیوان باشد. حتی دیده شده فیل‌ها خمیازه را از انسان‌های مورد علاقه‌شان می‌گیرند. همچنین سرایت خمیازه از شامپانزه‌ها از ربات‌ها و امسال برای اولین بار در یک گونه خونسرد دیده شدند.
گالاپ توضیح می‌دهد: «ما تازه شروع به کشف علت واگیردار بودن خمیازه کرده‌ایم، اما می‌دانیم که در انسان‌ها و تعداد فزاینده‌ای از حیوانات غیرانسانی دیدن یا شنیدن خمیازه دیگران احتمال خمیازه‌کشیدن را افزایش می‌دهد. مکانیزم‌های اصلی خمیازه واگیردار صرفاً شامل شناسایی این عمل در دیگران و انسان‌ها است. حتی فکر کردن یا خواندن درباره خمیازه می‌تواند آن را ایجاد کند. ممکن است خمیازه واگیردار نتیجه جانبی تکامل سایر مکانیزم‌های پیچیده شناخت اجتماعی در زندگی گروهی باشد، جایی که ما دقیقاً رفتار هم‌نوعان خود را زیر نظر داریم و آن‌ها را به طور ناخودآگاه تقلید می‌کنیم تا هماهنگی و حرکت گروهی بهتر شود.»
یا ممکن است خمیازه واگیردار در واقع یک سازگاری باشد، به‌طوری‌که حرکت هماهنگ و هم‌زمانی گروهی را تسهیل می‌کند و برای مثال با افزایش هوشیاری نسبت به تهدیدهای بیرونی به بقای گروه و تولیدمثل کمک می‌کند.
