شهردار تهران گفت: گردوغبار، فقط یک بحران زیست محیطی نیست؛ بلکه یک چالش ملی، اجتماعی و حتی امنیتی است که باید با آن مثل یک تهدید راهبردی برخورد کنیم.
به گزارش اکوایران، علیرضا زاکانی شهردار تهران در رویدادی با موضوع چالش‌های طوفان‌های شن و گردوغبار در شهرها گفت: امروز در شرایطی گرد هم آمدیم که حوزه محیط زیست و تاب‌آوری شهری یکی از مهمترین و اصلی‌ترین میدان‌های خدمت است. پدیده گرد و غبار سال‌هاست که نفس شهرها و روستاهای ما را تنگ کرده و بر سلامت مردم، کشاورزی، حمل و نقل، زیرساخت ها و حتی اقتصاد کشور سایه انداخته است.
او با بیان اینکه بر اساس ارزیابی‌ها، بیش از ۶۲ میلیون نفر از هموطنان ما در معرض آلودگی ناشی از گردو غبار هستند، افزود: تهران، امروز با افزایش محسوس روزهای آلوده روبه روست. این یعنی گردوغبار، فقط یک بحران زیست محیطی نیست؛ بلکه یک چالش ملی، اجتماعی و حتی امنیتی است که باید با آن مثل یک تهدید راهبردی برخورد کنیم.
زاکانی با اشاره به اقدامات شهرداری تهران در سال های اخیر در بحث محیط زیست، عنوان کرد: توسعه کمربند سبز پیرامون تهران با پوشش بیش از ۵۰ هزار هکتار و کاشت بیش از سه میلیون اصله درخت، شست‌وشوی منظم معابر، لایروبی انهار و بهسازی مسیرهای آب برای کاهش پراکنش ذرات معلق و کنترل منابع داخلی آلودگی، تجهیز و تاسیس ایستگاه‌های پایش لحظه‌ای کیفیت هوا، نظارت سختگیرانه بر پروژه های عمرانی و منابع معدنی اطراف تهران از جمله این اقدامات است.
شهردار تهران با تاکید بر اینکه این میدان، میدان تکروی نیست، گفت: تجربه جهانی ثابت کرده که مدیریت گرد و غبار، نیازمند همکاری بین بخشی، هماهنگی ملی و حتی دیپلماسی منطقه ای است. خوشبختانه ستاد ملی مقابله با گردوغبار تشکیل شده و نقشه راهی برای شناسایی کانون های داخلی و تعامل با کشورهای همسایه است.
او با بیان اینکه شهرداری تهران آماده است تا در کنار سازمان حفاظت محیط زیست و سایر دستگاه‌ها، پیشگام اجرای این برنامه‌ها باشد، یادآور شد: امروز حضور سازمان‌های بین‌المللی همچون APDIM و UN- Habitat فرصتی طلایی برای ماست؛ فرصتی برای بهره‌گیری از دانش و تجربه جهانی در زمینه هشدار سریع، احیای اراضی تخریب شده و توسعه فناوری های نوین پایش.
به گزارش سایت شهر، زاکانی تاکید کرد: باور داریم که شهرداری ها خط مقدم این برنامه هستند و توسعه فضای سبز، ارتقای زیرساخت‌های آبیاری، آموزش و فرهنگ سازی محیط زیستی از مدارس و جلب مشارکت مردم محلات ابزارهایی است که می تواند شرایط را تغییر دهد. اگر این همکاری بین بخشی شکل بگیرد و موفق شود، تجربه آن الگویی برای همه کشورهای منطقه خواهد شد. ما می‌توانیم با هم افزایی ملی و اراده جمعی این تهدید را به نقطه قوت تبدیل کنیم تا شهرهای ما آینده سالم‌تری برای نسل های بعدی داشته باشند.
