توسعه اقتصادی به عنوان یک فرآیند چندبعدی و پیچیده، نه تنها به رشد و پیشرفت کشورها کمک می‌کند بلکه تأثیرات مثبت اجتماعی، فرهنگی و زیست‌محیطی نیز دارد.
محمدباقر نوبخت، رئیس پیشین سازمان برنامه و بودجه، در سخنرانی خود به اهمیت توسعه به عنوان هدف مشترک تمامی کشورها اشاره کرد. او توضیح داد که در سال ۲۰۰۰، ۱۹۸ کشور در سازمان ملل توافق کردند که توسعه را مبنای عمل خود قرار دهند و جایگاه مناسب در این زمینه برای کشورها حائز اهمیت است.
نوبخت بر لزوم مشخص شدن تکلیف دولت و بخش خصوصی در زمینه توسعه اقتصادی تأکید کرد و تفاوت بین «رشد» و «توسعه» را روشن ساخت.
علی صادقین نیز به نقش دولت در اقتصاد و تأثیر آن بر بخش خصوصی می‌پردازد. او به چالش‌های تولیدکنندگان اشاره کرده و وظیفه دولت‌ها را حمایت از بخش خصوصی می‌داند. صادقین تأکید می‌کند که دولت باید فضایی ایجاد کند که مزیت رقابتی تقویت شود.
او به رشد اقتصادی کشور در گذشته اشاره کرده و می‌گوید: تا سال ۸۴، رشد اقتصادی کشور ۶.۵ درصد بود و ما از نظر تولید ناخالص داخلی از عربستان و ترکیه پیشی گرفتیم. اما امروز نگران کاهش چشمگیر اقتصاد ایران نسبت به این دو کشور است و می‌افزاید: امروز اقتصاد ما در مقایسه با این دو کشور به یک سوم کاهش یافته است.
صادقین همچنین به بررسی آینده‌های سرمایه‌گذاری نظیر سکه، مسکن، بازار سهام و… در سناریوهای مختلف پرداخت و بازار سهام را در صورت توافق، بهترین گزینه برای سرمایه‌گذاری پیش‌بینی کرد.
در نهایت، او به وضعیت کنونی اشاره کرده و می‌گوید: در حال حاضر، همه به دنبال توافق و وضعیت آینده هستیم. او بر اهمیت توجه به متغیرهای کلان اقتصادی تأکید کرده و می‌افزاید که گزارش‌های اخیر نشان می‌دهد که باید به این متغیرها توجه کنیم تا بتوانیم تحلیل دقیقی از وضعیت بازارها داشته باشیم.
یحیی علوی نیز بر اهمیت درک الگوها در اقتصاد تأکید کرده و بیان می‌کند که تحلیل این الگوها به پیش‌بینی آینده بازارها کمک می‌کند. او توصیه می‌کند که به جای پرداختن به مسائل سیاسی، زمان را به تحلیل اقتصادی اختصاص دهیم تا پیشرفت بیشتری حاصل شود.
