ناف در اصل جای بند ناف جنین است. در دوران بارداری، بند ناف از شکم جنین بیرون زده و به جفت وصل می‌شود تا مواد غذایی و اکسیژن را برساند. بعد از تولد، جای بند ناف به شکل زخم کوچکی بسته می‌شود. در بیشتر افراد، این زخم به صورت فرورفته ترمیم می‌شود و نتیجه همان ناف تو رفته‌ی آشناست.
اما چرا بعضی‌ها ناف بیرون‌زده دارند؟ هنوز مشخص نیست. پژوهش جدید فقط روی پنج بدن انجام شده و هیچ‌کدام ناف بیرون‌زده نداشتند. دانشمندان حدس می‌زنند قدرت یا شکل غلاف ناف در افراد مختلف می‌تواند فرق داشته باشد. اگر غلاف ضعیف‌تر باشد، احتمالاً ناف به جای فرورفتن، کمی به بیرون برآمده می‌شود.
اهمیت این کشف فقط در زیبایی‌شناسی یا کنجکاوی نیست. ناف یکی از بخش‌هایی است که در جراحی‌های شکمی، به‌ویژه جراحی‌های لاپاروسکوپی (جراحی با سوراخ کوچک)، زیاد استفاده می‌شود. شناخت دقیق‌تر ساختار ناف می‌تواند به جراحان کمک کند برش‌ها را ایمن‌تر بزنند و جلوی عوارضی مثل فتق ناف را بگیرند. فتق ناف زمانی رخ می‌دهد که بخشی از روده یا بافت‌های شکمی از نقطه‌ی ضعیف ناف بیرون بزند و برجستگی ایجاد کند.
به بیان ساده، دانشمندان حالا می‌دانند ناف ما به چه چیزی آویزان است و چرا بیشتر وقت‌ها به داخل کشیده می‌شود. این کشف نشان می‌دهد حتی بخش‌های بسیار کوچک و ظاهراً ساده بدن ما هم هنوز رازهای زیادی در خود دارند.
پژوهش در پلتفرم مقالات پیش‌انتشار Research Square منتشر شده و هنوز فرآیند بررسی دقیق علمی کامل آن نهایی نشده است.
