خبر موفقیت در انجام همجوشی هسته‌ای در دمای اتاق، توجه جهانی را جلب کرد؛ زیرا نوید انرژی پاک، ارزان و آسان را می‌داد. اما گروه‌های پژوهشی در سراسر دنیا نتوانستند همان گرمای اضافی تولیدشده را تکرار کنند. درنتیجه، تا پایان آن سال، همجوشی سرد به‌عنوان خطای بزرگ علمی کنار گذاشته شد.
به تازگی، گروهی از دانشمندان به رهبری کرتیس برلینگوت در دانشگاه بریتیش کلمبیای کانادا، دستگاهی ساخته‌اند که از پژوهش پونز و فلایشمن الهام گرفته شده، اما اساساً با آن متفاوت است.
برلینگوت می‌گوید: «همجوشی سرد در سال ۱۹۸۹ رد شد؛ زیرا ادعاهای آن تکرارپذیر نبودند. آنچه ما ساخته‌ایم آزمایشی تکرارشدنی است که دیگران می‌توانند آن را تأیید کنند. ما در کار خود ادعای هیچ معجزه انرژی نداریم. صرفاً داده‌های معتبری را برای پیشرفت علم و در دسترس‌تر و بین‌رشته‌ای‌کردن همجوشی ارائه می‌دهیم.»
پژوهشگران مانند آزمایش اصلی همجوشی سرد، از دوتریوم (ایزوتوپ هیدروژن دارای یک نوترون) و پالادیم استفاده کردند. رآکتور آن‌ها به نام تاندربرد (Thunderbird) از پرتویی پرانرژی از هسته‌های دوتریم تشکیل شده است که به الکترود پالادیم شلیک می‌شود. پالادیم این دوتریوم‌ها را جذب می‌کند و برخورد بیشتر پرتوها با آن باعث همجوشی و آزادشدن نوترون می‌شود. نرخ تولید نوترون درطول ۳۰ دقیقه‌ی ابتدایی آزمایش بالا می‌رود و سپس کاهش می‌یابد که نشانه‌ای از اشباع پالادیم با دوتریوم است.
