من خوب، همه بد!

هافبک عراقی زمان مدیریت خطیر به ایران آمد اما به دلیل اینکه جواد نکونام علاقه‌ای به وی نداشت، به صورت قرضی راهی مس رفسنجان شد. در فصل دوم هم که خطیر برکنار شده بود، سمیعی در روز آخر نقل و انتقالات قرارداد منتظر محمد را یک طرفه فسخ کرد و همین اتفاق اکنون تبدیل به یک مصیبت بزرگ برای استقلال شده است.

عجیب اینکه سمیعی اخیرا در تلویزیون حاضر شد تا به ابهامات دوران کوتاه مدیریتی‌اش پاسخ دهد اما به جای این‌کار، حسابی خودش را پروموت کرد و به مدیران قبل و بعد از خودش تاخت! انگار این عادت مالوف تمامی مدیران کنار گذاشته در فوتبال ایران است که هیچ ضعف و خطایی از دوران صدارتشان را گردن نمی‌گیرند، تقصیرات را به فرد جانشین یا پیشین ربط می‌دهند و به جز خودشان عالم و آدم بد هستند. جالب اینکه برای این مدیران منکر همه چیز، همیشه موقعیت شغلی فراهم است و تجربه نشان داده بیکار هم نمی‌مانند. 

خطیر، سمیعی، جویباری یا تاجرنیا؛ بالاخره یک نفر سهم کوچکی در فاجعه مدیریتی اخیر استقلال داشته که منتج به بسته شدن پنجره شده اما مدیون هستید اگر تصور کنید اساتید زیر بار اشتباهشان بروند؛ فقط این تیم است که باید تاوان افراد ناکارآمد را بدهد و در باقی مسائل نه خانی آمده و نه خانه رفته است.