چند قاب از قهرمان زودهنگام ایران
دنیای اقتصاد :
تراکتور در روزهای منتهی به ۵۵ سالگی، برای نخستینبار قهرمان لیگ برتر باشگاههای کشور شد. افتخاری که همین زمان سپری شده نشان میدهد چه اتفاق بزرگی در تبریز رخ داده و اگر از برخی قابهای زشت و تفرقهبرانگیز در جشن چشمپوشی کنیم، در این چند روز سرور و شادی بوده که از شمال غرب ایران مخابره میشود.
حتی با وجود تعلل عجیب کمیته انضباطی و بعضی سوگیریهای زشت مسوولان باشگاه به خصوص در هفتههای پایانی، بازهم باید اعتراف کرد که تراکتور شایستهترین تیم برای قهرمانی در لیگ بود. چرایی آن را هم در همه نکات این فصل آنها بخوانید.
ترکیب موزون
تراکتور با اختلاف بهترین نقل و انتقالات تابستانی را بین تمام تیمها تجربه کرد و این موضوع در طول فصل کاملا نمود داشت. ترکیبی پرستاره و یکدست با جانشینهایی که آنها هم دستکم از نفرات اصلی نداشتند. فقط یک مورد جدایی سوکول چیکالشی در نیم فصل که مهاجم بدی هم نبود و فقط به دلیل بازی نرسیدن از تیم جدا شد را به یاد بیاورید. جانشین وی یعنی دوماگوی دروژدک به قدری با کیفیت بود که حتی تومیسلاو اشترکالی بهترین گلزن تیم تا همین چند هفته قبل را نیمکتنشین خودش کرد! به نظر میرسد برخلاف سالهای گذشته، مالک متمول باشگاه برای خرید بازیکنان جدید به خصوص نفرات خارجی از یک فیلتر استاندارد استفاده کرد و بازیکن بنجل و گرانقیمت به تبریز نیامد.
کادر مناسب
از همان ابتدا هم مشخص بود دراگان اسکوچیچ گزینه مطلوبی برای هر باشگاه ایرانی محسوب میشود. سرمربی کروات یک صعود شایسته به جام جهانی داشت، اما ناجوانمردانه از هدایت تیم ملی کنار گذاشته شد. اسکو پیش از این تواناییهایش را ثابت کرده بود و فقط دنبال سکوی پرتابی میگشت تا آن را به امثال مهدی تاج هم نشان دهد! این نخستین قهرمانی او در فوتبال ایران بود و قطعا تراکتور امسال با این سرمربی زیباترین سبک بازی را به نمایش گذاشت. این موفقیت زودهنگام نشان داد پرسپولیسیها چه ضرری کردند که در ابتدای فصل حاضر نشدند اسکوچیچ را به عنوان جانشین اوسمار انتخاب کنند.
بمب تبریزی
در تبریز همه خواستار به پایان رسیدن طلسم بیش از نیم قرن عدم قهرمانی بودند و امسال برای حمایت از تیمشان سنگ تمام گذاشتند. نباید از یاد برد که استقلال و پرسپولیس به عنوان مدعیان سنتی لیگ برتر، تا پایان نیم فصل نخست به صورت تمام و کمال از امتیاز میزبانی بهرهمند نبودند و مدام جابهجا میشدند. با این حال پرشورها از ابتدا تا انتها از تراکتور حمایت کردند و این موضوع در کنار انگیزه بالای اعضای تیم برای شکستن طلسم قهرمانی، یکی از عوامل اصلی موفقیتشان بود.
سال سیاه رقبا
نباید شایستگیهای تراکتور و بازی چشمنواز آنها را زیر سوال برد، اما خود تیتیها هم باید بپذیرند ضعف رقبای مستقیم در قهرمانی زودهنگام آنها تاثیر زیادی داشت. در واقع امسال هیچ تیم مدعی وجود نداشت که تراکتور را به چالش بکشد و تجربه سالهای پیش نشان میدهد در صورت وقوع چنین اتفاقی احتمال لغزش نماینده تبریز وجود داشت. استقلال که از همان ابتدا از جمع بزرگان خارج شد، اما سپاهان و پرسپولیس هم اوضاع چندان با ثباتی نداشتند. هر دو تیم در طول فصل سرمربیهای خود را تغییر دادند و درگیر حواشی زیادی شدند تا کار برای قهرمانی تراکتور راحتتر شود و آنها به قله موفقیت برسند.