رابط جدید مغز-کامپیوتر برای نخستین بار صدای درونی انسان را شنیدنی می‌کند

بسیاری از نسخه‌های رابط مغز و کامپیوتر موجود برای کمک به ارتباط نیاز دارند فرد به‌طور فیزیکی تلاش کند حرف بزند تا بتوانند مقصود او را تفسیر کنند. این فرایند برای کسانی که کنترل عضلانی محدودی دارند خسته‌کننده است. پژوهشگران در مطالعه‌ی جدید بررسی کردند که آیا می‌توان گفتار درونی را مستقیماً رمزگشایی کرد یا نه.

به گزارش لایوساینس، مدل‌ها توانستند جمله‌هایی را که افراد در ذهن خود «می‌گفتند» با دقتی تا ۷۴ درصد بازشناسی کنند. همچنین توانستند گفتار درونی طبیعی افراد را در وظایفی مانند به‌خاطر سپردن ترتیب پیکان‌ها شناسایی کنند.

گفتار درونی و گفتار تلاش‌شده الگوهای مشابهی از فعالیت مغزی را در قشر حرکتی (بخش کنترل‌کننده‌ی حرکت) ایجاد کردند، هرچند گفتار درونی فعالیت ضعیف‌تری داشت.

یکی از دغدغه‌های اخلاقی در مورد رابط‌های مغز و کامپیوتر این است که ممکن است به‌طور ناخواسته افکار خصوصی افراد و نه فقط آنچه را که قصد بیانش را دارند، رمزگشایی کنند. فرانک ویلت، نویسنده‌ی همکار و استادیار جراحی مغز و اعصاب در استنفورد، توضیح داد که سیگنال‌های مغزی هنگام فکر کردن به گفتار درونی و تلاش واقعی برای صحبت کردن با هم متفاوت هستند. این تفاوت نشان می‌دهد می‌توان رابط‌های مغز-کامپیوتر را به‌گونه‌ای طراحی کرد تا فقط چیزی را پردازش کنند که فرد واقعاً قصد بیانش را دارد و گفتار درونی خصوصی او را نادیده بگیرد.

تیم تحقیقاتی به‌عنوان اقدام امنیتی دیگر، برای رابط مغز و کامپیوتر رمز عبور طراحی کرد. در این سیستم، رمزگشایی گفتار درونی تنها پس از آن آغاز می‌شد که فرد در ذهن خود عبارت «chitty chitty bang bang» را می‌گفت.

بااین‌حال، سیستم جدید نمی‌تواند وقتی فرد فقط به ایده‌ها یا مفاهیم فکر می‌کند و کلمات مشخصی در ذهنش نمی‌گوید، جملات کامل را رمزگشایی کند، پژوهشگران باور دارند که نسل‌های آینده‌ی این دستگاه‌ها ممکن است بتوانند حتی در چنین شرایطی هم افکار فرد را به جملات کامل تبدیل کنند.