در دفترچه انتخاب رشته کنکور دانشگاه فرهنگیان در سال ۱۴۰۲، طرحی با عنوان «طرح دو مدرکی» درج شد. طبق این طرح، دانشجویان جذب شده در دانشگاه فرهنگیان فرایندی متفاوت از روند عادی تحصیل دانشجویان این دانشگاه را طی می‌کنند. جذب از طریق این طرح در سال‌های بعد هیچ وقت اجرا نشد و وضعیت تحصیل دانشجویان این طرح هنوز پر از ابهام است.
به گزارش اکوایران، در دفترچه انتخاب رشته کنکور دانشگاه فرهنگیان در سال ۱۴۰۲، طرحی با عنوان «طرح دو مدرکی» ذکر شد. طبق این طرح، دانشجویان جذب شده در دانشگاه فرهنگیان فرایندی متفاوت از روند عادی تحصیل دانشجویان این دانشگاه را طی می‌کنند.
علی گودرزی، دانشجوی دانشگاه فرهنگیان، درگفت‌وگو با خبرگزاری دانشجو جهت بیان کلیت این طرح گفت: در دفترچه کنکور سال ۱۴۰۲، آیتمی با عنوان «طرح دو مدرکی» درج شده بود که نه مشاوران کنکور و نه داوطلبان از آن اطلاعی نداشتند. این طرح از سوی وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم طراحی شده بود، به این صورت که ظرفیت پذیرش دانشجومعلم در رشته‌های مختلف دانشگاه فرهنگیان افزایش می‌یافت. دو سال اول تحصیل دانشجویان در دانشگاه‌های سراسری برگزار می‌شد و دروس تخصصی مربوط به رشته تحصیلی دانشجویان (مانند ریاضیات، شیمی، علوم و …) در دانشگاه‌های زیر نظر وزارت علوم و در دوسال دوم، دروس معلمی و آموزشی در دانشگاه‌های فرهنگیان برگزار می‌شد.
وی ادامه داد: با گذشت دو سال، دانشجویان باید این دوره‌ها را به پایان رسانده و در دانشگاه فرهنگیان ادامه تحصیل دهند. این طرح برای نخستین بار در سال ۱۴۰۲ آغاز شد، اما در دفترچه کنکور سال ۱۴۰۳ دیگر خبری از این طرح نبود. حال اینکه علت آن تغییر دولت بود یا نابه‌سامانی و بی‌برنامگی در وزارتخانه‌ها، مشخص نیست. این نابه‌سامانی نشان‌دهنده این است که در زمان طراحی این طرح، آینده آن به درستی پیش‌بینی نشده بود. در واقع وزارت آموزش و پرورش ایده‌ای مطرح کرده که به موجب آن، معلمان به مدت دو سال در قالب یک طرح به کار گرفته می‌شوند، اما هیچ‌گونه حقوق، بیمه یا امکاناتی به آنها داده نمی‌شود و این معلمان همچنان باید تعهد خدمت به مدت چهار سال داشته باشند.
گودرزی گفت: نکته اینجا است که پس از گذشت دو سال، هنوز وضعیت استخدام دانشجویان طرح دومدرکی در وزارت آموزش و پرورش مشخص نیست. علی‌رغم اینکه این افراد در ابتدا با آزمون و مصاحبه وارد دانشگاه فرهنگیان شده بودند، در پایان دو سال هیچ تضمینی برای استخدام آنها وجود ندارد و همچنان عدم قطعیت در خصوص آینده شغلی آنها ادامه دارد.
وی اظهار داشت: در این مدت هیچ توافق‌نامه رسمی یا سندی که تضمین‌کننده وضعیت استخدام باشد، وجود نداشت. به علاوه، هیچ نهادی برای راهنمایی در مورد مشکلات پیش‌آمده و مسیر آینده وجود نداشت. پس از دو سال، برخی از دانشجویان از ادامه تحصیل در دانشگاه فرهنگیان محروم شدند، در حالی که برخی دیگر پذیرفته شدند.
او گفت: پس از پایان دو سال، لیستی ارائه شد که در آن نام برخی از افراد به عنوان پذیرفته‌شده برای ادامه تحصیل در دانشگاه فرهنگیان اعلام شده بود، در حالی که دیگر افراد از ادامه تحصیل محروم شدند. این در حالی بود که این افراد هیچ دلیل مشخصی برای رد شدن خود دریافت نکردند و معیار‌های دقیقی برای سنجش وضعیت آنها اعلام نشده بود. بسیاری از این دانشجویان که پس از دو سال تحصیل اکنون از ادامه مسیر بازمانده‌اند، از وضعیت خود ناراضی هستند و شرایط فعلی را به دلیل کمبود اطلاعات و شفافیت، غیرقابل قبول می‌دانند.
گودرزی، دانشجوی دانشگاه فرهنگیان در ادامه با بیان اینکه تصویب این چنین طرح هایی باعث افت کیفیت در بحث تربیت و پرورش می‌شود گفت: کیفیت آموزش و تربیت در سیستم آموزشی کشور به حاشیه رفته است، چرا که تنها آموزش به عنوان دغدغه اصلی مطرح است. در حال حاضر، نگرش این است که معلم فقط باید درس خود را ارائه دهد و به یادگیری دانش‌آموزان توجهی ندارد؛ یعنی به طور کلی رویکرد «خواستی یاد بگیر، خواستی یاد نگیر» در سیستم آموزشی حاکم است. این در حالی است که باید پرسیده شود آیا این دروس به درد دانش‌آموز می‌خورد یا نه.
سیستم آموزش و پرورش به گونه‌ای عمل می‌کند که همه افراد باید در یک مسیر مشترک حرکت کنند و به یک هدف واحد برسند. و متأسفانه تخصصی‌سازی و استعدادیابی به طور مناسب صورت نمی‌گیرد و در این زمینه‌ها ضعف‌های جدی وجود دارد.
وی در پایان با استناد به چند نکته مطرح شده از سوی وزارت آموزش و پرورش در باره افزایش بودجه این وزارتخانه گفت: صحبت‌هایی در مورد افزایش بودجه دانشگاه فرهنگیان مطرح شده است که به گفته وزیر آموزش و پرورش، بودجه آن ۱۰۰۰ درصد افزایش پیدا کرده است. این صحبت نیاز به شفاف‌سازی دارد و باید نمود عملی در دانشگاه فرهنگیان و افزایش کیفیت خدمات ارئه شده به دانشجویان این دانشگاه را به دنبال داشته باشد. این افزایش فقط نباید به عنوان یک گزاره مطرح شود؛ بلکه باید اثرات آن در رفتار و شرایط معلمان و دانش‌آموختگان این مجموعه قابل مشاهده باشد.
همچنین وی در راستای صحبت های اخیر وزیر آموزش و پرورش مبنی بر به حاشیه رفتن و کوچک‌انگاری این وزارتخانه و اهدافش گفت: کوچک‌انگاری که در وزارت آموزش و پرورش مطرح می‌شود، از کجا ناشی می‌شود؟ آیا از معلمی که با حقوق ۱۰ یا ۱۵ میلیون تومان زندگی می‌کند و به فکر شغل دوم است، این کوچک‌انگاری نشأت می‌گیرد؟ یا از دانش‌آموزانی که در مدارس دولتی تحصیل می‌کنند و درنهایت درصد حضورشان در میان ده نفر برتر کنکور صفر است؟
آمار‌هایی که اخیراً منتشر شده، نشان می‌دهد که از بین ۱۰ نفر اول کنکور در رشته‌های مختلف، بیش از ۷۰ درصد از تیزهوشان و سمپاد بوده‌اند و جالب اینجاست که هیچ دانش‌آموزی از مدارس دولتی عادی در این گروه قرار ندارد. در این شرایط، مسئولین باید پاسخگوی این نابرابری‌ها باشند و توضیح دهند که این کوچک انگاری از سوی معلمان و دانش‌آموزان است یا باید مسئولین این سازمان پاسخگوی آن باشند؟
