در دهه 1970 پس از ایجاد ثروت در جامعه مشخص شد که هنوز غم و اندوه در میان مردم وجود دارد و این مشکل حل نشده است. به همین دلیل، مسأله توزیع ثروت و برقراری عدالت اجتماعی مطرح شد.
به گزارش اکوایران، محمدباقر نوبخت، رئیس پیشین سازمان برنامه و بودجه، بیان کرد که در سال ۱۹۹۵ نظریه‌ای مطرح شد که نشان می‌دهد تنها تولید ثروت و توزیع صحیح آن کافی نیست و هر فرد باید اطمینان حاصل کند که در جامعه فضایی برای شکوفایی آزادانه استعدادهایش وجود دارد.
نوبخت اشاره می‌کند که در جوامعی که حتی نوع پوشش و برخی هنرها محدود شده‌اند، بسیاری از استعدادها در همین شرایط بروز می‌کنند.
او همچنین تأکید می‌کند که زمانی که استعداد افراد شکوفا می‌شود، لذت زندگی نیز افزایش می‌یابد.
نوبخت در ادامه به جمله‌ای از آمارتیاسن اشاره می‌کند و به تفضیل به آن می پردازد: “توسعه به مثابه آزادی است.”
