در ایرانِ امروز، از هر سه نفر، یک نفر زیر خط فقر زندگی می‌کند؛ آماری که مرکز پژوهش‌های مجلس آن را تأیید کرده و می‌گوید حدود ۳۰ درصد از جمعیت کشور، معادل ۷ میلیون خانوار، به‌سختی زندگی خود را می‌گذرانند. اما فقر فقط یکی از نتایج تلخ تحریم است.
برآوردها نشان می‌دهد طی سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۱، خسارت تحریم برای هر ایرانی بیش از یک میلیارد تومان بوده است. این خسارت نه‌تنها معیشت مردم را نشانه رفته، بلکه به حوزه درمان هم آسیب زده است. تنها در یک نمونه، سال گذشته ۲۰ بیمار پروانه‌ای به دلیل نبود دارو جان باختند؛ دارویی که علت اصلی کمبود آن، تحریم اعلام شد.
این کمبود فقط مختص یک بیماری نبود؛ بیماران دیابتی، سرطانی و مبتلایان به بیماری‌های نادر هم آسیب دیدند.
در بخش اقتصادی، کارآفرینان و جوانان با موانع فراوانی روبه‌رو هستند؛ برخی مهاجرت کرده‌اند و برخی دیگر برای انتقال کسب‌وکارشان به کشورهای دیگر برنامه‌ریزی می‌کنند.
تحریم، اگرچه تنها عامل مشکلات کشور نیست، اما یکی از پرهزینه‌ترین آن‌هاست. هزینه‌ای که دیگر نمی‌توان انکارش کرد. رفع تحریم شاید همه‌چیز را اصلاح نکند، اما می‌تواند خیلی چیزها را از سقوط نجات دهد.
