بازنده‌ها در محکمه زمان!

به عنوان نمونه گاریدو در مورد برخی بازیکنان تصمیماتی گرفت که آن زمان به مذاق هواداران و کارشناسان خوش نیامد و حسابی این مربی را زیر فشار قرار داد، اما گذر زمان نشان داد شاید حق با مرد اسپانیایی بوده است. بیایید سه مورد از آنها را با هم مرور کنیم.

یاسین سلمانی

این روشن‌ترین بند مطلب است. بیشترین فحش‌هایی که گاریدو در پرسپولیس خورد به خاطر یاسین سلمانی بود و سریع‌ترین فکتی هم که گذر زمان به سود این مربی اسپانیایی ثابت کرد، به همین بازیکن مربوط می‌شد. بعد از آنکه سلمانی در مسابقات پیش‌فصل از سوی گاریدو به میدان فرستاده شد و مورد آزمایش قرار گرفت، شاهد نیمکت‌نشینی تمام عیار او در شروع مسابقات رسمی بودیم. بارها از گاریدو به خاطر این تصمیمش انتقاد شد، اما او به صراحت می‌گفت فقط به آماده‌ترین‌ها بازی می‌دهد و به نظرش سلمانی از انگیزه کافی برخوردار نیست. با جدایی گاریدو، کریم باقری بلافاصله یاسین را فیکس کرد و در دفاع از تصمیمش گفت: «سایرین به اندازه کافی بازی کرده بودند و نوبت یاسین بود که امتحان شود.» او اما در این امتحان قبول نشد و بعد از دو حضور ثابت در ترکیب، باز هم به نیمکت چسبید. عین همین اتفاق در دوره اسماعیل کارتال هم برای سلمانی رخ داد. سرمربی ترکیه‌ای نیز در نخستین تجاربش روی نیمکت پرسپولیس از سلمانی در ترکیب اصلی استفاده کرد، اما خیلی زود چنان ناامید شد که این هافبک میانی را به سکوها دوخت و الان مدت‌هاست که او یک دقیقه هم بازی نکرده.

عیسی آل‌کثیر

سناریوی یاسین، کم و بیش برای این مهاجم ۳۶ ساله هم تکرار شد. او که در نیم‌فصل دوم لیگ بیست‌وسوم بازگشت درخشانی به پرسپولیس داشت و با گل‌های مهمش کمک زیادی به قهرمانی این تیم کرد، در آغاز عصر گاریدو به یک مشکل بزرگ برخورد کرد. سرمربی اسپانیایی به سیستم بازی با یک مهاجم علاقه داشت و اغلب هم علی علیپور را به او ترجیح می‌داد. عیسی هم این موضوع را بر نتافت؛ نه تلاش بیشتری برای متقاعد کردن سرمربی به خرج داد و نه حاضر شد به پیشنهاد او برای بازی در یک پست دیگر گوش بدهد. بعد از رفتن این مربی، آل‌کثیر تازه با افتخار هم از این موضوع سخن می‌گفت و تاکید داشت که فقط در پست مهاجم نوک حاضر است بازی کند. خبر بد برای عیسی، اما این بود که نه کریم باقری و نه کارتال هم او را در این منطقه چندان جدی نگرفتند. هم‌اکنون مدت‌هاست که زوج علیپور و سردار دورسون در خط حمله پرسپولیس تثبیت شده و خیلی‌ها از آل‌کثیر به عنوان یکی از نخستین خروجی‌های سرخ‌پوشان در تابستان نام می‌برند.

محمدحسین کنعانی‌زادگان

داستان این بازیکن هم جالب است. او که یکی از بهترین مدافعان ایران و بازیکن فیکس تیم ملی به شمار می‌رود، از اواسط نیم‌فصل اول دچار افت فنی شد و گاریدو در برخی مسابقات این بازیکن را نیمکت‌نشین کرد. این موضوع به مذاق کنعانی خوش نیامد و او حتی اعتراض و ناخشنودی‌اش در این مورد را هم علنی کرد. بعدتر اما عین حکایت مغضوبان قبلی برای کنعانی هم تکرار شد. کریم باقری و اسماعیل کارتال نیز هر یک بعد از مدتی اعتماد به کنعانی، به دلیل مسائل فنی و انضباطی ترجیح دادند او را روی نیمکت بنشانند. کنعانی بعد از تعویض بین دو نیمه بازی با شمس‌آذر قزوین دیگر به بازی گرفته نشد، تا مسابقه با مس رفسنجان که به ترکیب برگشت، مصدوم شد و ادامه فصل را از دست داد. هم‌اکنون حتی شایعاتی در مورد احتمال جدایی این بازیکن در تابستان به گوش می‌رسد؛ بازیکنی که احتمالا باید از «عدم تمرکز» به عنوان مهم‌ترین دلیل افتش یاد کنیم.