داستان زندگی سلیمان بن عبدالعزیز الراجحی، یکی از ثروتمندترین مردان خاورمیانه و بنیان‌گذار بانک الراجحی، روایتی از گذشت است. مردی که ثروت عظیم خود را نه برای تجملات شخصی، بلکه برای ساخت یک میراث ماندگار از تأثیر اجتماعی، صرف کرد. او تصمیمی گرفت که عربستان سعودی را شوکه کرد: اهدای تمام ثروت خود به امور خیریه در زمان حیات.
امپراطوری بانکداری که از یک مغازه‌ی کوچک شروع شد
سلیمان که سال ۱۹۲۰ در خانواده‌ای فقیر به‌دنیا آمد، در ۱۹۵۷ با تأسیس مغازه‌ای کوچک صرافی، کار خود را آغاز کرد. این مغازه در ابتدا برای کمک به حجاج جهت انتقال پول در طول مراسم حج راه‌اندازی شد. در آن زمان کسی نمی‌دانست، اما آن مغازه‌ی کوچک تبدیل به یک امپراطوری مالی عظیم به نام بانک الراجحی شد؛ یکی از بزرگ‌ترین بانک‌های اسلامی در جهان با بیش از ۱۴۰ میلیارد دلار دارایی و شعباتی در سراسر خاورمیانه.
سلیمان در حوزه‌های کشاورزی، لجستیک و آموزش سرمایه‌گذاری کرد، بیابان‌ها را به مزارع تبدیل کرد و ثروتش به میلیاردها دلار رسید. در سال ۲۰۱۱، مجله‌ی فوربز دارایی خالص او را ۱۶ میلیارد دلار تخمین زد و او را یکی از ثروتمندترین افراد خاورمیانه دانست.
«میراثی از معنا»، نه پول
بر خلاف بسیاری از ثروتمندان که به‌دنبال جمع‌آوری بیشترین دارایی تا لحظه‌ی مرگ هستند، سلیمان الراجحی هدف خود را در «زندگی با بیشترین معنا» یافت. او معتقد بود که «ثروت یک آزمون است، نه جام افتخار» و باید در خدمت مردم باشد نه غرور شخصی.
او تمام دارایی‌های خود را بخشید: هر ریال، هر سهم شرکت و هر چیزی که در اختیار داشت. سهم خانواده‌اش محفوظ بود؛ اما بخش عمده‌ی ثروت او به بنیاد خیریه اختصاص یافت که بر حوزه‌های حیاتی آموزش، سلامت و امنیت غذایی تمرکز دارد.
«اکنون فقیرم و چیزی ندارم؛ اما شاد هستم»
میلیاردر سعودی تصمیم گرفت که ثروتش را در زمان حیاتش ببخشد، نه پس از مرگ. بنیاد او مدرسه ساخت، بورس‌های تحصیلی تأمین کرد و به هزاران نفر غذا رساند. او امپراطوری خود را به میراثی از تأثیر اجتماعی تبدیل کرد، نه صرفاً درآمد مالی.
سلیمان بن عبدالعزیز الراجحی در نهایت با بیان این جمله، اوج بخشش خود را توصیف کرد: «من اکنون فقیر هستم و چیزی ندارم؛ اما احساس شادی می‌کنم، چون نتیجه‌ی بخشش خود را با چشمان خودم می‌بینم.» او این شیوه‌ی زندگی را «ثروت واقعی» نامید.
