دلیل گم شدن این خرس هم هنوز به شکل قطعی مشخص نیست، برخی بی‌‌‌احتیاطی و باز گذاشتن در قفس را دلیل این موضوع می‌‌‌دانند، در مقابل شایعه‌‌‌هایی درباره دزدیده شدن آن هم وجود دارد. درباره وضعیت کنونی این توله خرس با فرض بی‌‌‌احتیاطی نیز دو گزاره را شاهدیم.
برخی می‌‌‌گویند با گذشت بیش از یک هفته، احتمالا توله خرس زنده نمانده است و گروه دیگری از کارشناسان با توجه به منابع تغذیه در پارک اعم از درختان توت، آب و… معتقدند توله خرس می‌تواند زنده و همچنان جایی از دیده‌‌‌ها پنهان باشد. فارغ از اینکه کدام نظر درست باشد، مساله مهم در این ماجرا مدیریت پارک طبیعت پردیسان است. در این سال‌ها مجموعه مشکلاتی درباره شرایط نامتعارف، غیراستاندارد و ناایمن پردیسان وجود داشته که «دنیای‌اقتصاد» درباره آن هشدار داده است . با این حال این چالشها نه‌تنها برطرف نشده بلکه به آنها مورد دیگری هم اضافه شده است.
پارک طبیعت پردیسان تنها پارک شهری در ایران با رویکرد مشخص محیط‌زیستی و آموزشی است. این پارک فرامنطقه‌ای نزدیک به هشت کیلومتر مسیر ویژه ورزش و پیاده‌روی بیضی دارد و با داشتن مرکز نگهداری حیات‌‌‌وحش، موزه حیات‌‌‌وحش و… از سایر پارک‌های تهران متمایز است. با این حال چند چالش سبب شده پردیسان نتواند به اهدافی که موسسان آن در دهه ۵۰ در نظر داشتند، برسد.
نیم قرن پیش این بحث مطرح بود که پردیسان به جای یک فضای سبز معمولی یک موزه زنده تنوع زیستی باشد. بر همین مبنا با الهام از طبیعت ایران، ساخت یک باغ ایرانی مدرن مطرح شد. در طرح اولیه قرار بود انواع و اقسام اکوسیستم‌ها اعم از توندراهای سرد گرفته تا گرم‌‌‌ترین جنگل‌‌‌های استوایی، همه در کنار هم در پریسان قرار گیرند تا بتوانند تصویری از تنوع زیستی زمین را نمایش دهند. این پروژه تاکنون به مرحله عمل نرسیده، در مقابل آنچه از آن پروژه هم اجرا شده با مصائب و چالش‌های مختلف مواجه است که گم شدن توله خرس تنها گوشه‌ای از آن است.
نخستین مشکل پارک طبیعت پردیسان زباله‌های رهاشده در آن است که باعث شده چهره این پارک به‌ویژه در صبح روزهای جمعه و شنبه مخدوش شود. در تعطیلات آخر هفته گروهی از شهروندان تهرانی برای گذراندن اوقات فراغت به پردیسان مراجعه می‌کنند، رهاشدگی زباله توسط این شهروندان در کنار فقدان یک برنامه منظم برای مدیریت پسماند سبب شده، ورزشکارانی که صبح روز جمعه و شنبه به پردیسان مراجعه می‌کنند با چهره زشتی مواجه شوند.
دومین چالش پردیسان ویراژ خودروهای دولتی و وابسته به دولت داخل پارک است. به دلیل استقرار سازمان دولتی در این پارک و در نظر نگرفتن حمل‌ونقل سبز از قبیل ماشین‌های برقی و… شهروندانی که برای ورزش به پارک پردیسان مراجعه می‌کنند با مشکلاتی مواجه می‌شوند. برای مثال در ۱۹ مهر سال ۱۴۰۰ یک دونده در پردیسان با ماشین یکی از افرادی که قصد مراجعه به این سازمان دولتی را داشت، تصادف کرد و دچار شکستگی دو دنده شد. این دونده نتوانست به ماراتن آمستردام که چهار روز بعد برگزار میشد برسد. این حادثه توجه رسانه‌ها و فعالان اجتماعی را به همراه داشت و بحث‌های مختلفی را درباره ایمنی شهروندان و تردد وسایل نقلیه در پارک پردیسان مطرح کرد، اما در نهایت بدون رسیدگی رها شد.
شیب‌‌‌های تند مسیر دوچرخه‌سواری سومین مشکل پارک طبیعت پردیسان است. همین مسیر غیراستاندارد سبب می‌شود ورزشکارانی که برای دوچرخه‌سواری به این پارک مراجعه می‌کنند با مشکلاتی مواجه شوند.
اگر قرار به دادن نمره به شیوه نگهداری و سرویس‌دهی پردیسان باشد، نمره بسیار پایینی خواهد گرفت. یکی از دلایل آن به چهارمین مشکل در شیوه نگهداری فضای سبز این پارک طبیعت برمیگردد. معمولا آبیاری درختان در ساعاتی که بیشترین تابش خورشید را داریم انجام می‌شود، آن‌هم با خودروهای فرسوده که آلایندگی زیادی را تولید می‌کنند.
پنجمین چالش در پارک طبیعت پردیسان به کمبود خدمات تفریحی و سازگار با طبیعت برمیگردد. به علاوه سطح سبز پارک نیز چندان بالا نیست و امکان رسیدگی و افزایش آن وجود دارد.
رهاشدگی دره میانی پارک را می‌توان به عنوان پنجمین مشکل نام برد. در فضای بین نیمه بالایی و پایینی پارک دره‌ای رهاشده داریم که مساحت قابل‌توجهی دارد. همان بخشی که به نظر می‌رسد این توله خرس هم در آنجا گم شده باشد. اگر این بخش چنین به حال خود رها شده نبود، شاید یافتن توله خرس هم دشوار نمی‌شد.
ششمین چالش در پارک طبیعت پردیسان به وضعیت نامناسب پارکینگ پارک و هفتمین مشکل به اختلاط مدیریت آن توسط دولت و مجموعه شهرداری برمیگردد که باعث شده رسیدگی به آن به راحتی انجام نشود. فقدان دوربین در مرکز نگهداری پارک را می‌توان هشتمین مشکل برشمرد. اگر این دوربین‌ها وجود داشتند در همان ساعات اولیه میشد دلیل گم شدن توله خرس سیاه را به شکل قطعی اعلام کرد. با این حال مرکز نگهداری حیات وحش پردیسان با وجود حضور نزدیک به ۴۰۰ گونه در آن که شامل پنج خرس سیاه، یک پلنگ، یک توله کاراکال، یک توله لینکس، تعداد زیادی جغد و سایر گونه‌‌‌ها می‌شود حتی یک دوربین ندارد. به علاوه این مرکز با کمبود شدید نیرو مواجه است که نگرانی‌های جدی را برای امنیت حیات وحش ایجاد می‌کند.
پلی که از شهرک غرب به پردیسان زده شده تا مسیری برای دوچرخه‌سواری و ورزش باشد نهمین چالش این پارک است. متاسفانه در غیاب مدیریت ماشین در پردیسان، دوچرخه‌سواران و ورزشکاران ممکن است دچار مشکلاتی شوند که پیش‌تر هم در مهر ۱۴۰۰ دونده ماراتن ایران با آن مواجه شد.
راه بروز حوادث در پردیسان بسته شود
مجموع این چالش‌های نه‌گانه نشان می‌دهد گم شدن توله خرس در پارک طبیعت پردیسان نوک کوه یخ مسائل در این پارک است. تا زمانی که چالشها و مسائل دیگر این پارک برطرف نشود قابل انتظار خواهد بود که بار دیگر شاهد حوادث مشابه یا سایر اتفاقات در این پارک باشیم. همچنان که «دنیای‌اقتصاد» تاکنون بارها در این زمینه هشدار داده و بروز چنین حوادثی را پیش‌بینی کرده بود.
