تاریخ به ما می‌آموزد که هرگاه رژیم صهیونیستی به دامان آتش‌بس پناه برده، این امر تنها ناشی از احساس خطر یا نیاز به بازپروری سیستم حملاتش بوده است. به عبارت دیگر، این رژیم غالباً در پی به تاخیر انداختن حملات و تجدید قوا برای دوره‌های بعدی جنگ عمل کرده و هرگونه توافق به معنای حذف نیت‌های جنگ‌طلبانه‌اش نبوده است.
آتش‌بس اخیر در منطقه، گواهی بر تمامیت‌خواهی و جنگ‌طلبی رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود. تاریخ نشان می‌دهد که این رژیم همواره توافقات آتش‌بس را تنها به عنوان فرصتی برای ذخیره‌سازی و بهبود استراتژی‌های نظامی خود پذیرفته و به این ترتیب، هیچ‌گاه در پی صلح واقعی نبوده است.
به گزارش نورنیوز، موضوع آتش‌بس، که به تازگی در منطقه به طور موقت برقرار شده است، سوالات و تردیدهای بسیاری را در ذهن تحلیلگران و مردم ایجاد کرده است. بسیاری بر این باورند که رژیم صهیونیستی نه تنها به مفهوم حقیقی آتش‌بس پایبند نیست، بلکه این توافق را به عنوان فرصت‌هایی برای بازسازی سیستم جنگی و افزایش توان نظامی خود قلمداد می‌کند.
تاریخ به ما می‌آموزد که هرگاه رژیم صهیونیستی به دامان آتش‌بس پناه برده، این امر تنها ناشی از احساس خطر یا نیاز به بازپروری سیستم حملاتش بوده است. به عبارت دیگر، این رژیم غالباً در پی به تاخیر انداختن حملات و تجدید قوا برای دوره‌های بعدی جنگ عمل کرده و هرگونه توافق به معنای حذف نیت‌های جنگ‌طلبانه‌اش نبوده است.
